Babyboomer. Dat ben ik. Geboren niet lang na WOII. Da’s bijna zo’n 70 jaar geleden. En al die jaren heb ik in vrijheid kunnen leven. Geen enkele beperking. Het waren geen gemakkelijke jaren. Mijn vader was een eenvoudige fabrieksarbeider en er moest hard gewerkt worden om brood op de plank te hebben, te laten studeren, sporten, muziekschool, et cetera. We waren arm. Nee,……..eigenlijk waren we rijk. Goede gezondheid en er ontbrak ons niets. Gewoon een eenvoudig leven. Genoeg te eten en er werd zelfs gespaard. Voor onverwachte uitgaven of voor later. Maar het grootste goed was toch, met de WOII nog vers in het geheugen, de vrijheid.

 

In die geest ben ik opgevoed en heb ook een relatief en eenvoudig leven erop nagehouden. Uiteraard in een veel grotere weelde dan mijn ouders, maar altijd mijn achtergrond in het achterhoofd. En dus heb ik er altijd voor gezorgd dat ik de nodige reserve op de plank had liggen. Achteraf gezien was dat niet noodzakelijk, maar gaf mij wel, financieel gezien, een enorme vrijheid.

 

Maar wat me opvalt, is dat er ondernemers zijn die al na de eerste week van de lockdown klaagden.  Neem bijvoorbeeld de horeca. De afgelopen jaren klotste het geld bij de horeca tegen de plinten.  Goud werd er verdiend. Maar reserves opbouwen, voor onverwachte situaties, hó maar. Kennelijk heeft  men in deze sector te weinig leerlessen meegekregen uit het verleden.

 

Maar in onze anderhalvemetermaatschappij is er gelukkig nog heel veel mogelijk. Het barst van de  creativiteit en de innovaties. En waar zouden we zijn zonder de online mogelijkheden. Met videobellen, WhatsApp, Skypen, et cetera is het mogelijk om heel veel met elkaar te contact te  hebben. Als de pandemie zo’n tien jaar geleden was uitgebroken, hadden we grotere problemen gehad  met onze communicatie en online mogelijkheden.

 

En al is teamsporten allemaal niet mogelijk, individueel sporten kan natuurlijk volop. Nu vind ik de hengelsport niet bepaald een échte sport, toch blijkt dat er een enorme toename is van het aantal (sport)vissers. En die hadden allang rekening gehouden met die  anderhalvemetermaatschappij. Wat zeg ik, wel drie tot vijf meter afstand. Zij waren hun tijd ver vooruit. Chapeau.

Maar ook hardlopen, wielrennen, mountainbiken en natuurlijk steppen. Allemaal sporten die goed te doen zijn, rekeninghoudend met de gestelde regels. Voor de zekerheid
heb ik nog eens even de lengte van mijn step opgemeten. 170 centimeter (voor 28”en achter 18”). Als je achter elkaar stept, voldoe je dus ruimschoots aan de gestelde 1 ½ meter. Zelfs als je een bumperklever bent. In groepjes van maximaal drie personen kun je heerlijk genieten van de stepsport. Boterhammen mee, genoeg drinken in de bidon.
Zo kun je nog een hele tijd door, zonder gebruik te hoeven maken van de horeca. Nou ja, wc-gebruik, in ons land met het gering aantal openbare toiletten, is wél een punt.

Maar hopelijk kunnen we toch weer snel terugkeren naar ons normale leven. Tenminste……. als er niet meer van die mafkezen als Trump, Bolsonaro of Loekasjenko rondbazuinen dat corona geen enkele bedreiging vormt.

De vraag is natuurlijk ook: willen wel weer terug naar het pre-corona-tijdperk? Eerlijk gezegd hoop ik dat we in het post-corona-tijdperk veel wijze lessen hebben geleerd. Dat we beseffen hoe kwetsbaar we zijn en onze vrijheid is. Maar ook dat we meer aandacht krijgen voor CO2- uitstoot, onze files, ons milieu, ons klimaat, et cetera. Meer gaan genieten van de kleine dingen van het leven. En zorgen dat we meer voorbereid zijn op onverwachte situaties. Hoe we omgaan met elkaar? Met meer creativiteit en innovatie in het leven staan.

Hoe prachtig was het dan ook om te zien dat op Koningsdag ons land uit elkaar barstte van de creativiteit. Dat we de verjaardag van onze kroon (corona in het Spaans), met wellicht een corona-biertje en een corona-sigaar in de hand, met z’n allen met zoveel creativiteit hebben gevierd.

Ik hoop dat een versoepeling van de maatregelen niet lang meer op zich laat wachten. Dat er weer veel steptochten kunnen worden gepland. Met of zonder horeca. Als we maar weer in groepsverband kunnen gaan steppen. Want dat verbindt, het zorgt voor een goede conditie, goed voor een mooie BMI en even loskomen van eventuele corona-angst of - stress. Met een goede conditie hoef je je bovendien minder zorgen te maken over het coronavirus. Genieten van de vrijheid. Ook al ben ik, van vlak na de WOII, wellicht iets kwetsbaarder.

Een intelligente exit uit een lockdown op tenminste anderhalve meter afstand!!
Moedig voorwaarts!!!

Henk Roelofs
Stepclub Amersfoort