Op de jongens-basisschool (lagere school), gerund door fraters, was ik géén licht. In de hoogste klas zat ik bij frater Alexius . Een geweldige vent en naar mijn mening hoeft ie niet tegen het licht gehouden te worden. Laten we het maar hopen, anders ben ik alweer een illusie armer. Het voortgezet onderwijs kwam dus in ’t zicht. Ik weet niet of er destijds al CITO-toetsen waren, die de capaciteiten van de kinderen enigszins objectiveerde, maar voor mij lag de technische school in het verschiet. Frater Alexius had een gesprek met mijn ouders en mijn vader zei: “Nu heb ik maar één ‘jong’ en dan moet ie naar de technische school”. Zelf had hij ook verder willen leren, maar er moest thuis brood op de plank komen, dus werken. Hij werd meubelmaker. Mijn oudere zussen keken op mij neer, want hadden kennelijk méér IQ meegekregen. Althans dat dachten ze in die leeftijdsfase. Een gesprek van mijn ouders met frater Alexius leidde ertoe dat ik toch maar de MULO mocht proberen. Ik was een “jonge” leerling (geboren eind augustus) en liep inderdaad wel enigszins op mijn tenen. Dat merkte ik pas toen ik in de 3e van de MULO bleef zitten. Vanaf dat moment zag ik het licht. Wel ging ik naar een andere MULO, ruim 10 km fietsen. Door weer en wind. ’s Morgensvroeg en einde middag in het donker over een onverlichte binnenweg. Een uitstekende verlichting was bitter noodzaak, anders was je je leven niet geheel zeker. Ik was weliswaar géén licht, maar het lampje is precies op tijd gaan branden met een goeie verlichting op mijn klassieke dynamofiets. Vanaf dat moment is twee vingers in de neus.

Ook de komende maand zullen er weer heel wat lampjes gaan branden. Op weg naar de zonnewende en de kerst zal het in de donkerste dagen van het jaar weer belangrijk zijn om met goede verlichting de weg op te gaan. De ANWB heeft er zelfs een landelijke actie van gemaakt. Ook op je step., uiteraard. Je kunt een kerstverlichting om je stuur of in je voorwiel aan toevoegen om een beetje in de kerstsfeer te komen. Wordt het steppen nog gezelliger!

Gelukkig hebben we tegenwoordig veel ledverlichting, zodat fietsdynamo niet meer nodig is en de opwarming van de aarde wordt beperkt. Maar hoe dan ook, het kost wel energie. En in sommige bevolkingsgroepen neemt het stroomverbruik aanmerkelijk toe. Daar wordt niet op een eurootje gekeken. Of ze nou wel of niet kunnen betalen. Het geeft wel warmte. En of onze regering ermee zit? Welnee, het zal ze aan hun reet roesten. Een jaartje eerder of later de CO2 doelstellingen halen, maakt niet uit. Daar maken zij zich niet druk over. Veel woorden, weinig daden.

En dan zijn er in den lande heel wat lichtjestochten. Zo ook bij ons in het bos. Rijkelijk versierd met waxinelichtjes in wekpotten, kun je een tocht lopen door het bos op weg naar de kerststal. We moeten het licht volgen en onderweg komen we alle figuren uit het kerstverhaal tegen. De herders, de drie koningen, en de herberg waar géén plaats meer is. De herbergier en zijn vrouw koken een heerlijke pan soep. Het is onze eigen Ellen van de stepgroep. Een geweldig leuke vrouw, die absoluut het hart op de juiste plek heeft zitten.

Ook onze stepclub houdt jaarlijks een lichtjestocht door de bekende wijken, die bovendien onderling een competitie houden. Wat is de meest sfeervolle straat of huis. Een soort Oranje-straat-competitie, maar dat is de komende jaren niet meer nodig sinds de uitschakeling van die ongemotiveerde multimiljonairs. Nadien warme chocolade, glühwein en kerststol met spijs besmeerd met roomboter. Altijd een mooie afsluiting van het stepjaar. Kost niks, maar reuze gezellig.

En er was licht………! Genesis, geloof ik. Zo Bijbelvast ben ik niet. Genesis ken ik vooral als progressieve rockband in de jaren 70 van de vorige eeuw. Maar licht is voor ons allemaal een geschenk. Van licht word je blij, krijg je goeie zin, word je lichter in je hoofd. Lichttherapie is zelfs een geaccepteerde ofwel bewezen methode. Ook de band Genesis deed zijn naam eer aan, waarschijnlijk geholpen door de nodige speed werd je er wel een beetje licht van in je hoofd.

Op weg naar het licht. Steppend als een mantra, dan word je vanzelf licht in je hoofd. Maar hoe heerlijk is dat. Dat gevoel van zweven. Dat steeds terugkerende ritme. Temidden van de prachtig verlichte omgeving. Het geeft je een warm gevoel en dat straal je dan ook uit. Geef elkaar die warmte. Volg de sterren. Ga op weg. En step het licht tegemoet. Dan blijk je een groter licht te zijn dan je denkt en wellicht gaat er ook nog een ander lichtje branden.

En, niet vergeten, kijk op de stepkalender van www.toersteppen.nl om je te laven aan de warmte van de lichtjestochten ofwel midwintertochten die worden georganiseerd.

Henk Roelofs
Stepclub Amersfoort